Çukura Düşen Pars – Ezop Masalı – Podcast

Günlerden bir gün bir pars, gecenin kuytusunda gezerken bir avcının tuzağına düşmüş.  Tuzak derince kazılmış bir çukurmuş. Aşağı düştüğünde bir ayağının ağır zedelendiğini fark etmiş.

YAZIYI SES EFEKTLERİ İLE DİNLEMEK İÇİN:

Spotify ile dinlemek için:

Pars çukurdan çıkamıyormuş. Acı içinde gecenin geçmesini beklemiş.

Sonra gün ışırken tarlalarına giden çiftçiler yanından geçmeye başlamışlar. Her zaman korktukları parsın o acizliği hoşlarına gitmiş. Küçük küçük taşlar atarak onu sinirlendirmekten ayrı bir zevk almışlar. Pars en başta öfkeyle onlara saldırıyor, çukurdan çıkmak için çırpınıyormuş. Fakat bir süre sonra gücü tükenmeye başlamış. Açlık hakіm gelmeye başlamış. Pars çukurun içinde, hayatında ilk kez ölümüyle yüz yüze geldiğini anlamış.

Sonra bir gün çiftçi gençlerden biri, bu muhteşem hayvanın, orada acizlik içinde ölüşüne dayanamamış.

Çok az bir katığı olmasına rağmen, katığını çukura atmış. Ve demiş ki,

“Öyle güzelsin ki. Tanrı’nın yarattığı en güzel şeylerden birisin. Evet, bir ölüm makinesisin. Evet, bir canavarsın. Evet, sen dişleriyle kan akıtan, ruhu bedenden koparan, geceye bürünen, insanlara rüyalarında korku salansın. Evet, seninle gecenin alacasında karşılaşsam ruhum titrer. Ama yine de senin ölmene razı değilim.”

Pars boyun eğer, acizlik dişine dokunur. Acizlik onuruna dokunur. Omuzları çöker ve başını eğer. Gencin attığı azığı yer, genç o gün aç yatar.

Pars, içinde yeni bir öfke, yeni bir heyecan duyar.

Ne pahasına olursa olsun, o çukurdan çıkacaktır. Şans mı diyelim, kader mi, Tanrı’nın iradesi mi? O gün yağmur yağmaya başlar. Çok hızlı bir dere bir anda aşağı coşar ve çukur bir anda dolarken hayvan çırpınır, kenarlara tutunur ve bir anda dışarı çıkar.

Kendini kenara bırakır ve çalıların arasına gizlenir.

Ve beklemeye başlar.

Sabahın ilk ışıkları ormanı aydınlatırken, tarlalarına doğru yol alan çiftçiler çukura doğru yaklaşırlar

Aciz parsı taşlarıyla yine dürtmek ve alay etmek isterler. Pars kenardan bütün heybetiyle çıkar.

Gözleri çakmak çakmak, şimşek, şimşek, alev alev evdir. Hepsi titremeye başlarlar.

Ölümün o soğuk dokunuşu, enseden başlayarak yavaşça aşağı iner.

Terler sırtlarından akarken, genç “Biliyorsun…” der. Pars “Sus” der gibi dönüp ona bakar.

“Elbette bilirim! Korkma sen! Elbette bilirim ben! Kimin ekmek attığını ve kimin de taş!”

Der ve köylülere saldırır.

Ezop Masalları

İntikam, soğuk yenen bir yemektir.

Yeniden yazan ve seslendiren:

Süleyman Sönmez

www.suleymansonmez.com

Tüm hakları saklıdır. Hikaye ve seslendirme yazılı izin alınmadan kullanılamaz.

Görseller Freepik.com

Hikayenin Ezop’tan gelen orijinal hali aşağıda bulunuyor.

Bu sayfadaki hikaye ve seslendirmede aşağıdaki çeviri kullanılMAmıştır.
Çevirmen: Türkan Uzel / Öteki Yayınları / Ezop Masalları