SONSUZLUK
Bir zerre, bir kum tanesiyim
Aşkın sonsuzluğunda,
Bir gülüş , bir bakış, bir heves
Bir kaybolup, bir beliren yüzlerden biriyim
Hayat sahnesinde
Ben neyim kimim?
Güneşler bile yaşayıp ölürken ,
Zamanları, ömürleri yutup doğuran
Sonsuzluğun çocuğuyum…
Ben annemim sütünü
Gözlerim kapalı yudumladım.
Bu gün uyurken yastığımı sessizlik bildim
Yorganım “düşünmeden görmek” dünyayı.
ve sessizlik koca bir kapı, bozkır bir çölün içinde
Kapıyı açıyorum.
Annemin yüzünü tekrar görmek için…
Süleyman SÖNMEZ 10 Mayıs 2005
Bütün şiirlerimi e-kitap haline getirdim. İsmi ise “Biz Ezelden Sevdik”
Bilgi almak için tıklayınız
