Derinlerde yüzenler, çıktıklarında sulardan, şelaleler ve fıskiyeler yapanlar... İstanbul'da Balinalar

İstanbul’da Balinalar

Derinlerde yüzenler
Çıktıklarında sulardan, şelaleler
ve fıskiyeler yapanlar

Sonunda geldiler
Boğazın katmanlı sularına
Dünyanın az günlerinde
Görmek için bu kenti.

Balina sürüleri geçtiler
Petrol tankerleri
ve şehir vapurlarını şaşırtıp
Deniz trafiğini durdurarak.

Sayıları çoktu.
Sesleri derin bir uğultuydu
Sonra hiç ölmedikleri
Bu kıyıda
Sessizce kıyılara çarptılar.

Çevreciler geldi
İttiler her birini suya,
Dönmediler.
Kimileri “sonarlar
yön algılarını hasta etti” dedi
Kimileri “bir yiyecek zehirledi”.

TAKİBE ALIN:

X (Twitter) Takip Edebilirsiniz: 
twitter.com/ssonmez

Bilimkurgu okumayı seviyorsanız,
Starbul ilginizi çekecektir. www.starbul.com

Youtube Kanalım: 
www.youtube.com/suleymansonmez 


Sadece bir insan sordu
elini yaslayıp o dev gövdelere
“Neden?” diye

Daha önce binbir kıyıda ölenler
Ağladı koca ıslak gözleri
Dünyanın ölen sesi
ve adam anladı ansızın mesajı.
Ürperdi ve sallandı.

Bakakaldı, son nefesini veren balinaya
Sonra denize ve göğe baktı.
Ağladı.
Sırtını dönüp Anadolu’ya yola çıktı.

İstanbul kıyılarında ölmemişti hiç o balinalar
Artık orada da öldüler

Ve böylece açıldı
İki evrenin kesiştiği yerde
Sayan saatlerin kapısı.

Süleyman SÖNMEZ / 31 Ekim 2005

http://www.nrdc.org/wildlife/marine/sonar.asp

——————————————————————————–

YILDIZ TAŞIYAN

Bebek avcunda
Doğdu bir parça tozla
Merak etti annesi
Verdi babasına
Babası arkadaşına
O da hocasına
O da bir fakülteye
Baktılar,
Bu öyle bir toz ki
Öyle bir karbon ki
Yok yeryüzünde bu türden
Ne molekül ne element.

Avcunda getirmiş
Yıldız çekirdeklerinden
Karbondan
Hayatı başlatan dizilimden

Çocuğu aldılar anadan
Ayırdılar babadan.
Avcunda yıldız taşıyanı
Yapabilirlermiş gibi köle
İncelediler
Dinlediler
Gözlediler

Yanına girdiklerinde beyaz maskeleriyle
Karantina giysileriyle,
Müjdeler getireni
izlediler bir vaka gibi
Yazdılar evraklar.

Gönderdiler yurtdışına
Onlarda incelediler
Hiç bir şey bulamadılar.

Gönderdiler sonunda geri
Yıldız taşıyanı
Dağların tepesine çıkardı babası
Memleketine kaçtılar
Sonra orada balinaların acısını taşıyanı buldular.
Yüreği zaman kapılarında atanı
Aldanışlardan uzağa kaçanı

Avcunda yıldız taşıyan bebeği görünce
Ağladı adam
Sessizce bir damla yaşını bıraktı o avuca
Sessizce selam verdi.
Selam olsun selam verene

Böylece yıldız taşıyan
Avcunda hayatlar başlayacak olan
Sessizce başladı beklemeye
Yeni tufanı.
Avcundan doğacak ağaçları, kuşları
yeni dünyayı.

Süleyman Sönmez  / 31 Ekim 2005

 

TÜM ŞİİRLERİ EKİTAP OLARAK OKUMAK İÇİN
Biz Ezelden Sevdik

biz-ezelden-sevdik-kucuk-kapak-png

Google Play Kitaplar
Tüm Mobil cihazlar,
bilgisayar, tablet,
iPad, PC,
Mac ve cep telefonlarında okunabilir.

https://play.google.com/store/books/details/S%C3%BCleyman_S%C3%B6nmez_Biz_Ezelden_Sevdik?id=IBdCCwAAQBAJ 

TAKİP İÇİN : Yazdığım Kitaplar | Youtube | Twitter | Instagram



YORUMUNUZ NEDİR?

Yorumunuzu yazınız
İsminizi Yazınız